Yaş Otuz Beş

OTUZ BES YAS





Cahit
Sitki Taranci





(1910 - 1956)








Yas otuz bes! Yolun yarisi
eder.

Dante gibi ortasindayiz
omrun

Delikanli cagimizdaki cevher;

Yalvarmak, yakarmak nafile bugun,

Gozunun yasina bakmadan gider.


Sakaklarima kar mi yagdi
ne var?

Benim mi Allah'im bu cizgili yuz?

Ya gozler altindaki mor halkalar?

Neden boyle dusman gorunursunuz;

Yillar yili dost bildigim aynalar?


Zamanla nasil degisiyor insan!

Hangi resmime baksam ben degilim:

Nerde o gunler, o shevk, o heyecan?

Bu guler yuzlu adam ben degilim.

Yalandir kaygisiz oldugum yalan.



Hayal meyal seylerden ilk
askimiz;

Hatirasi bile yabanci gelir.

Hayata beraber basladigimiz

Dostlarla da yollar ayrildi bir bir;

Git gide artiyor yalnizligimiz.


Gokyuzunun baska rengi de
varmis

Gec fark ettim tasin sert oldugunu.

Su insani bogar, ates yakarmis!

Her dogan gunun bir dert oldugunu,

Insan bu yasa gelince anlarmis.

Ayva sari, nar kirmizi, sonbahar!

Her yil biraz daha benimsedigim.

Ne donup duruyor havada kuslar?

Nerden cikti bu cenaze? Olen kim?

Bu kacinci bahce gordum tarumar.
Neylersin olum herkesin basinda.

Bir uyudun uyanmadin olacak

Kim bilir nerde, nasil, kac yasinda?

Bir namazlik saltanatin olacak.

Taht misali o musalla tasinda.
(1944)