Erkan Kara 2006 da yayınladığı ‘Hüzzam Peyke’den bu yana daha da usta işi bir kitapla önce şiir okurunu,sonra değerlendirmecileri düşündürmeye devam ediyor.Önce ‘Nar Meseli’ isminden söz edelim.Mesel söz,rivayet gibi anlamlara yakın.Nar da hayli kızıl,atep topu gibi(tad ve görüntü olarak) bir meyve.İnsana ilk anda doluluk imgesini hatırlatıyor.Çünü taneli ve bereketli.Bir de içindeki kırmızılığı,kaynar tadını bize taşırıyor.Kitabın ara başlıklarında da dolaşıyor Nar benzetmesi.Hatta son sayfada ‘heves değil bahçede çiçekti nar’ diyerek nar imgesi iyice karışık anlamlarla boynumuza dolandırıp bırakıyor şair.
Erkan Kara düzyazı şiirlerle başladığı şiirlerinde ilk bakışta Hilmi Yavuz kesifliğini,Lautreamont,Sabri Altınel ‘Yaban Yazıları’ nı hatırlatıyor.İçinde gizli bir biçim de geliştirilmesi ise onun içinde rastlanan eskil kelimelere karşın yeniliklere uzak bir ozan olmadığı anlamını taşırıyor:
(inşirah,cism,seyyare,sahih,medet,nefs,zuhur olmak,feraset,müphem,tahribat) Onun şiirinde az da olsa eklediği yabancı sözcükler.Ama şiirine yedirdiği o ipince biçim gösterileri tüm şiiri eskil tavrından kurtarıyor.Ayrıca uluorta konuşmayıp üst merdivenden seslenmesi,bir türlü yaşanan dünyaya inmeyen bulutlar üstü bir bakışla yazması,onu simgeci ve romantik bir ozan takıntısı deyimini yemekten kurtaramıyor.’aşk taraf olmaktı’(s:17) diyor örneğin.Sözcük tasarrufunun en aza indirildiği yerde en sivir anlamı yakalamakta becerisi büyük Kara’nın.Taşı 3 sözcüğe giydirip mitralyöze çevirebiliyor.’hayat ,söndürmemek fitilini hevesin.’diyor(s:15).Üstte yaptığım iki alıntıdan da Kara’nın didaktik çevrim yapmaktan haz alan bir ozan olduğu söylenebilir.Sık değilse de unutulmayacak sözler parlatmaktan,slogan olma özelliğini taşıran bir ozan görüntüsü sızdırmaktan hoşlanan bir ozan görüntüsü var.’yakaladığı yaşa inci olur’(s:50) Sözcüklerin dizede tek harfe parçalandığı son nar diliminde tasarruf yaparak inceltilen bir pür deyiş! Düz yazı şiirlerden başlayarak 2.bölümde uzun dizeli şiire bulaştığı ,son bölümde haiku’ya varan bir ipince şiire kavuştuğu düzlem de onun şiire bir yenilik tasarımı katmak inancını pekiştiriyor.’gidecek kimimiz var’(s:21) dediğine mi inanayım E.Kara’nın?Yoksa ’anlatmaktı ,çok eski çağlardan beri insana ‘insanı’tabletlerle aktarmak’(s:21)yoksa bu düşüncesine mi Kara’nın?
Ayağı yere değmeyen,bir bilge ya da ermiş nidasıyla yaratılmış dizeler.Tıpkı mesel anlamında olduğu gibi.Gerçekçi değil.Tamamıyla yaratıya dayalı bir haz.İnceliklerden kopardığı duyumlarda yaratılmış bir gezinti.Narın koparılıp ufak tanelere dağıtılmadan buzlu camın ardından görünen taneleri.Elle tutamıyorsunuz,ama seviyorsunuz bir türlü.
Hüseyin Peker
Mühür Dergisi
Eylül-Ekim/2008
Anasayfa 